Καρκίνος του Προστάτη
Διάγνωση & Μορφές Θεραπείας
Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο πιο συχνός καρκίνος στους άνδρες και η δεύτερη πιο συχνή αιτία θανάτου από καρκίνο (πρώτος είναι ο καρκίνος του πνεύμονα) στους άνδρες. Είναι εφικτή η έγκαιρη διάγνωση, αρκεί κάθε άνδρας να δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο ζήτημα. Αυτό συμβαίνει, γιατί η πάθηση δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα στα αρχικά στάδια, όπου η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί. Συνεπώς, η διάγνωση γίνεται μόνο πραγματοποιώντας έναν ετήσιο προληπτικό έλεγχο.
Η πιο απλή και σύντομη διαγνωστική μέθοδος είναι η δακτυλική εξέταση, που πραγματοποιείται από τον ουρολόγο (ή παθολόγο) μέσω του πρωκτού του ασθενούς, ο οποίος ξαπλώνει σε θέση που βοηθάει τον ψηλαφισμό του αδένα, στο πρόσθιο τμήμα του εντέρου. Στη συνέχεια -που συχνά απαιτείται να συνυπάρχει με τη δακτυλική εξέταση- είναι η μέτρηση του επιπέδου του Ειδικού Προστατικού Αντιγόνου (PSA) στο αίμα του ασθενούς. Αφού ολοκληρωθούν οι εξετάσεις, ο ουρολόγος θα κρίνει εάν είναι απαραίτητη η βιοψία προστάτη.
Ποιες είναι οι επιλογές θεραπείας στα αρχικά στάδια;
Οι 3 πιο συχνές μορφές θεραπείας για εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη είναι:
-
Ενεργητική παρακολούθηση/Επιτήρηση
Η ενεργός παρακολούθηση συνεπάγεται τακτικό έλεγχο (για παράδειγμα κάθε 3 με 6 μήνες), αφού ο καρκίνος του προστάτη είναι πάθηση που εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς. Η παρακολούθηση συνιστάται σε ασθενείς συνήθως μεγάλης ηλικίας με μικρό όγκο, που δεν είναι πολύ επιθετικός ή σε ασθενείς με μικρό προσδόκιμο επιβίωσης εξαιτίας άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας. Η επιλογή αυτή αξιολογείται βάσει των χαρακτηριστικών ευρημάτων της βιοψίας.
-
Χειρουργική (ριζική προστατεκτομή)
Η ριζική προστατεκτομή μπορεί να γίνει σήμερα είτε ανοικτά (με τομή), είτε ενδοσκοπικά (λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά). Το ογκολογικό αποτέλεσμα είναι ίδιο, αλλά οι ενδοσκοπικές μέθοδοι υπερτερούν λόγω μικρότερης νοσηλείας και μετεγχειρητικού πόνου. Κατά τη διάρκεια της ριζικής προστατεκτομής, το σύνολο του προστάτη θα πρέπει να αφαιρεθεί, μαζί με τις σπερματοδόχους κύστεις (ο καρκίνος μπορεί να επεκτείνεται σε αυτές). Σε κάποιες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να αφαιρεθούν και οι λεμφαδένες (λεμφαδενεκτομή).
Για να πραγματοποιηθεί αυτή η σοβαρή χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει ο ασθενής να είναι σε καλή γενική κατάσταση. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών θα παρουσιάσει δυσκολίες στη στύση μετά τη χειρουργική επέμβαση (στυτική δυσλειτουργία), ενώ όλοι δεν θα έχουν εκσπερμάτιση, αφού έχουν αφαιρεθεί τα βασικά όργανα που παράγουν το σπέρμα. Διατηρείται, παρ’ όλα αυτά, η ερωτική επιθυμία και ξηρός οργασμός χωρίς εκσπερμάτιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις με πολύ καλές στύσεις πριν από την εγχείρηση και με εντοπισμένο καρκίνο, πραγματοποιείται διατήρηση των νεύρων της στύσης.
Η ειδική αυτή τεχνική παρέχει τη δυνατότητα στους μισούς από αυτούς να ανακτήσουν σταδιακά σε 1-2 χρόνια τις στύσεις τους, εφόσον ακολουθήσουν σε μετεγχειρητικό στάδιο ένα ειδικό πρόγραμμα. Οι περισσότεροι θα χρειαστεί να χρησιμοποιούν τα γνωστά φάρμακα που βοηθούν τη στύση. Επιπλέον, μερικοί ασθενείς θα έχουν απώλεια ούρων (ακράτεια), ειδικά τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Ο ουρολόγος οφείλει να παραπέμψει τους ασθενείς σε εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή, προκειμένου να πραγματοποιήσουν ειδικές ασκήσεις εγκράτειας, άμεσα. Τα προγράμματα αυτά ασκήσεων έχουν διάρκεια 3-6 μήνες.
-
Ακτινοθεραπεία (βραχυθεραπεία και εξωτερική)
Η ακτινοθεραπεία του προστάτη έχει ως στόχο τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων και διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: την εξωτερική ακτινοβολία και τη βραχυθεραπεία. Σε αρκετές περιπτώσεις, τα 2 αυτά είδη ακτινοβολιών χρησιμοποιούνται συνδυαστικά.
